برآورد نشست سطحی در تونل بزرگراهی نیایش با استفاده از روش های تجربی، عددی و نشست های واقعی

یکی از بهترین روش­ها برای بهبود مسئلۀ حمل و نقل، استفاده از تونل­های زیرزمینی است. در همین راستا، تونل بزرگراه نیایش شامل دو تونل شمالی و جنوبی تقریباً موازی است که به روش تونل­سازی جدید اتریشی 1natm در شمال تهران احداث شده است. حفر تونل و دیگر سازه­های زیرزمینی منجر به بروز تغییرات چشم گیر در وضعیت تنش در اطراف سازه می­گردد که این مسئله سبب نشست­ در سطح زمین می شود. در این پژوهش، میزان نشست سطحی زمین با استفاده از انواع روش­های تجربی، عددی و هم چنین مقادیر نشست واقعی در پنج مقطع (cs-1 تا cs-5)، بررسی شده­اند. روش تجربی به کار رفته، روش اوریلی و نیو (1982) و روش عددی نیز روش المان محدود با استفاده از نرم افزار plaxis2d است. بر اساس نتایج به دست آمده، روش عددی در تمامی مقاطع (به استثناء مقطع 3) هم­خوانی بیش تری با داده­های نشست واقعی حاصل از اندازه­گیری­های برجا دارد. در حالی که روش تجربی در مقاطع 2، 4 و 5 میزان نشست را بیش تر از نشست واقعی نشان می­دهد. هم چنین نتایج حاصل از روش­های یاد شده نشان می­دهند که حداکثر نشست، بیش تر از مقدار نشست مجاز و در محدودۀ اخطار است.